Tuesday, February 19, 2008

Ημερολόγιο - Ι -

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

(ναι, εγκαινιάζω νέα στήλη)

σήμερα ήταν μια δύσκολη μέρα. Τα μάτια μου άνοιξαν τα ξημερώματα, μιάμιση ώρα πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Αυτό όταν μου συνέβαινε παλιά το χαιρόμουν πάρα πολύ, γιατί είχα χρόνο ακόμη να κοιμηθώ. Τελευταία όμως δε χαίρομαι ιδιαίτερα, γιατί αν ανοίξει το μάτι, δεν ξανακλείνει με τίποτα και όταν είμαι στο κρεβάτι, δεν κοιμάμαι και δεν έχω κάτι να κάνω (χμμμ), σκέφτομαι.

Βέβαια, για το χάλι μου πιθανότατα ευθύνεται το club pizza που μοιράστηκα με τον αγαπητό συνάδελφο Βαγγέλη νυχτιάτικα και που με είχε όλη τη νύχτα να πηγαινοέρχομαι για νερό στην κουζίνα. Σε μια από αυτές τις επιδρομές, χτύπησα το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού μου στην παπουτσοθήκη τόσο δυνατά, που νόμισα ότι έσπασε - και επιπλέον τρόμαξα ότι χάλασε το πεντικιούρ. Καθώς λοιπόν η καλή μέρα από τη νύχτα φαίνεται, κάθιδρη από τον πυρετό της νύχτας (τον κανονικό, αυτόν με τα θερμόμετρα, τους άλλους τους ξεχνάμε μέχρι νεωτέρας), μπήκα στο ντους. Αυτή ήταν, όπως αποδείχτηκε, η καλύτερη στιγμή.

Πήρα την αντιβίωσή μου, το σιρόπι μου, κάτι βιταμίνες και μια χούφτα αντιπυρετικά και ξεκίνησα για τη δουλειά. Η θεία (νομίζω ότι ο επιθετικός προσδιορισμός δε γράφεται με κεφαλαίο) Δίκη, που όλα τα βλέπει (κι αυτή), αποφάσισε ότι είμαι τεράστιο γαϊδούρι που κατεβαίνω στο κέντρο με το αυτοκίνητο και, πριν προλάβω να της εξηγήσω ότι την ώρα που τελειώνω τη δουλειά τα λεωφορεία έχουν πάει στους σταθμούς και οι οδηγοί κοιμούνται, έκανε μάγια και το αυτοκίνητο δεν έπαιρνε μπροστά για ένα ολόκληρο δεκάλεπτο. Γι' αυτό βέβαια ίσως φταίει ότι έπρεπε να έχω κάνει σέρβις πριν από 7.000 χιλιόμετρα, αλλά είχα αλλού το μυαλό μου - και τι κατάλαβα;

Επειδή φλυαρώ και τί φταίει ο καημένος ο κόσμος να διαβάζει real time μια ολόκληρη μέρα, θα σου πω μόνο ότι η ώρα είναι 22.47, είμαι ακόμη στη δουλειά, νομίζω ότι έχω εθιστεί στα φάρμακα και πολύ φοβάμαι ότι θα πάω σαν εκείνον τον ηθοποιό που έβλεπα τις προάλλες στο CNN που τον βρήκαν ανάσκελα στο διαμέρισμά του στο Μανχάταν. Και δεν είναι καθόλου σικ να με βρουν ανάσκελα στο διαμέρισμά μου στην Τούμπα και μάλιστα από υπερβολική δόση αντιπυρετικού.

Σε φιλώ γλυκά (οποία κατάντια)

Νοέμβριος

7 comments:

Anonymous said...

Ας τα πάρουμε ανάποδα:
1. Να σε βρουν ανάσκελα, αλλά ζωντανή, λέει. Για σκέψου: Να είναι κανείς νταβραντισμένος ΕΚΑΒίτης; Ή, ακόμη καλύτερα, γιατρός; Να μην πάει τζάμπα και η πελατεία...

2. Η θεία Νίκη (το ίδιο κάνει) ήταν απόλυτα κεντραρισμένη στην τιμωρία της. ΈΠΡΕΠΕ να είχες κάνει σέρβις. Λεφτά έχεις (με τη σέσουλα)

-Αλήθεια, ξέρεις τι είναι σέσουλα; Την πρόλαβες στα μπακάλικα της γειτονιάς;

3. Το κλαμπ Πίτσα φταίει για όλα. Συγκεκριμένα, το ότι το ΄φαγες μόνη σου(η Γκέλυ δεν πιάνεται). Και μην ξεχνάς: ¨Οποιος τρώει και δε δίνει, στο λαιμό του να μείνει!

4. Για το κρεβάτι κάτι έχω να σου προτείνω: Θες ένα λούτρινο αρκουδάκι, ύψους 1,80, βάρους 145 κιλών, γεμάτο τρίχα και απαλότητα;

Ο Διαστήματας,
(που μπήκε ως ανώνυμος, επειδή βαριόταν να ανοιγοκλείνει mail)

Anonymous said...

Μπαα.. πιστεύω πως απλά περνάς μια δύσκολη φάση, έτσι δεν είναι; μη μας αγχώνεις τώρα με φάρμακα/χάπια και αηδίες.. έλα μια χαρά είσαι.

november said...

@ Διαστηματάκι, είσαι, πράγματι, ένας διεστραμμένος ανώμαλος και όλα θα τα πω στους ΕΚΑΒίτες και στους γιατρούς!
Τη σέσουλα, φίλε μου απολίθωμα, όχι, δεν την πρόλαβα. Αφενός διότι ήρθα στην Ελλάδα μεγαλούτσικη, αφετέρου, διότι είμαι μικρή (δε θέλω σχόλια).
Να σου θυμίσω ότι είσαι σε δίαιτα, έχεις κήλη και κάνεις δίαιτα. Μην ονειρεύεσαι κλαμπ πίτσα.
Και, εχμ... όχι, I'll pass στο λούτρινο (είσαι ΚΑΙ τριχωτός;!).

@Οθωνάκι, νομίζω το ότι έχω το κέφι να κάνω πλακα, δηλώνει σαφώς ότι ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ! Φιλιά!

UrbanTulip said...

Χα χα σόρι αλλά σου ήλθανε όλα μαζί. αλλά έτσι είναι, τη μια αναποδια διαδέχεται η άλλη.
Κατάντια το... "σε φιλώ γλυκά"....

manosantonaros said...

Α, όλα κι όλα... ο διαστηματας έχει απόλυτο δίκιο... ειδικά αυτό με το λούτρινο το βρήκα και επικαιρο.

doukas said...

Τι ήταν αυτό βρε πουλάκι μου? Ούτε ο Μητσοτάκαρος να σε χαιρετούσε.

november said...

βρεεε... όλοι οι φίλοι εδώ!

@Τούλιπ ο καιρός έχει γυρίσματα, ο Φλεβάρης φλέβισε, καλοκαίρι μύρισε! - δεν έχω άλλη πρόχειρη παροιμία για να σου πω ότι... όοολα καλά! Και η ζωή συνεχίζεται!-

@Μάνο είσαι προδότης! Είναι δυνατόν να συμφωνείς με τον Διαστήματα και... ιδιαίτερα για το λούτρινο;!

@Δούκα, old pal! Όλα στο μυαλό μας είναι τελικά. Καμιά φορά παίζει περίεργα παιχνίδια. Και μετά είναι όλα τόσο ξεκάθαρα!