Wednesday, May 14, 2008

A tired mind’s thoughts


1.Τι καλά που φέτος είχαμε άνοιξη! Μήπως να της έλεγε κάποιος να μας ξεφορτώνεται, σιγά – σιγά; Οι παραλίες περιμένουν.
2.Super
τα σκηνικά με τη βενζίνη. Περίμενα να «φουλάρω» για μια ώρα στην ουρά, στην ΕΚΟ πριν τα «Πράσινα Φανάρια». Καφεδάκι, μουσικούλα στο αυτοκίνητο... Σχεδόν στεναχωρήθηκα όταν έφτασε η σειρά μου. Πότε θα ξαναβρώ τόσο ελεύθερο χρόνο (με καλή δικαιολογία); - Μεγάλη πίκρα επίσης το «58 Ευρώ, κοπελιά» που μου είπε ο κατάκοπος – πλην ευτυχισμένος- πρατηριούχος. Κάποτε γέμιζα με 42 – και δεν εννοώ πολύ παλιά.
3. Τα 12 προσκλητήρια σε γάμους σε βαφτίσεις που έχουν φτάσει στο σπίτι, δύο πράγματα σημαίνουν: α. Οι φίλοι μου παντρεύονται και κάνουν παιδιά (ο συνειρμός, δικός σας) και β. Πώς θα γίνει να πηγαίνω και στις κοινωνικές εκδηλώσεις και στις παραλίες ταυτόχρονα; (ο ευρών τη λύση αμοιφθήσεται).
4. Η πλατεία Μοριχόβου, στα Λαδάδικα, άλλαξε, λέει, όνομα. Λέγεται Πλατεία Εθνικών Ευεργετών. Εγώ και η γενιά μου πάντως, την ξέρουμε ως «η πλατεία που ήταν το Βερίκοκο» – παρακμιακό κλαμπ για τους μη Θεσσαλονικείς, και εσχάτως ως «Η πλατεία που είναι τα Κιούπια» – καταπληκτικό φαγητό, να πάτε. Για τα Λαδάδικα μιλάμε... και πάνω που είχαμε μάθει πώς λέγεται η πλατεία! Άχρηστη (;) πληροφορία: Το... έργο τέχνης (δεν είναι υπόστεγο, είναι έργο τέχνης) που κοσμεί το κέντρο της πλατείας, είχε κοστίσει στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα 80.000.000 δραχμές. Σε δραχμές πλήρωναν το ’97, κάντε και έναν υπολογισμό!
5. Τι θα γίνει, θα πληρώσετε καμιά εφημερία στους γιατρούς; (υπάρχει προσωπική σκοπιμότητα πίσω από το ερώτημα).
6. Μεθαύριο θα έρθουν στη Θεσσαλονίκη εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Διαστήματος. Ψάχνουν, λέει, για αστροναύτες. Ωραία, έχουν έρθει στη σωστή πόλη! Από αιθεροβάμονες , άλλο τίποτα. Θα τους περάσω στη ζούλα χαρτάκι με ονόματα. Μήπως τους ξεφορτωθούμε εμείς (λέμε τώρα).
7. Είμαι επάνω στο power wave (μηχάνημα αεροβικής γυμναστικής) και τρέχω. Ο ιδρώτας κυλάει τόσο που μουσκεύει τη μοκέτα. Η αναπνοή μου κόβεται, νομίζω θα σωριαστώ. Και ο γυμναστής φωνάζει: «Έλα τώρα Νοέμβριε, μην κάνεις σαν κουτάβι, μπορείς ακόμη λίγο», αλλά εγώ δε μπορώ, μόνο που δεν έχω ανάσα να το πω και συνεχίζω να τρέχω... ώσπου νομίζω (σχεδόν ελπίζω) ότι θα πάθω εγκεφαλικό και θα μείνω στον τόπο... αλλά ούτε αυτό γίνεται, και συνεχίζω. Και έχω άλλα τέσσερα λεπτά. Ξέρεις τι είναι τέσσερα λεπτά στο power wave; Είναι σαν... 57 και σήμερα για την άδεια! Got it?

Status: November μισεί το γκρί χρώμα. Καθόλου περίεργο που ήταν το αγαπημένο σου.

Στη φωτό διακρίνομαι στο βάθος. Να τρέχω.