cathing up
Με μουσική υπόκρουση το Novembre που ακούω από το ανοιχτό blog της Τουλίπας, είπα να δώσω σημεία ζωής. What’s to tell? Όταν έχεις να μιλήσεις με κάποιον πολύ καιρό και σε ρωτά: «Πώς είσαι;» απαντάς συνήθως: «τα ίδιαααα»… κι ας έχει έρθει ο κόσμος πάνω κάτω. Από πού ν’ αρχίσεις και πού να τελειώσεις;
Από τα προσωπικά; Και τι να πεις; «Ξέρεις, είμαι με κάποιον άλλο τώρα από εκείνον που ήξερες, ναι, καλά είμαστε, αλλά είναι η γαμημένη η απόσταση, καταλαβαίνεις, λίγο σε αυτή την ηλικία βαριέσαι τα πάνω – κάτω, αλλά γουστάρω πολύ ρε γμτ και έκανα καιρό να το ξαναβρώ αυτό. Εντάξει, έχουμε τα προβληματάκια μας, ο παράδεισος, να ξέρεις, δεν υπάρχει, κι αν υπάρχει, τον έχουν σπάσει σε στιγμές. Χαμογελάω όμως κι αυτό, είναι καλό για αρχή.
Στη δουλειά, τι να σου πω: Σταθερά καλά, σταθερά επάνω, αλλά αργά ρε γμτ, πολύ αργά, βαριέμαι λίγο. Άσε που δεν αντέχω τους συνεργάτες μου, με βγάζουν από τα ρούχα μου – ευτυχώς που μένουν δυο μήνες ακόμη γιατί θα με έπαιρναν με ρόμπα ανάποδη από ‘κει μέσα. Μετά το καλοκαίρι βλέπουμε, το σκέφτομαι και για Αθήνα φέτος, το πολύ του χρόνου. Είναι και ο έρωτας στη μέση που σου είπα νωρίτερα. Όχι, όχι γι’ αυτό αλλά, εντάξει, μετράει που είναι κι εκείνος εκεί και καλύτερα εγώ κάτω παρά εκείνος επάνω, καταλαβαίνεις;
Σήμερα, 1η Μαΐου, όπως κάθε χρόνο, βρεθήκαμε με συμμαθητές από το λύκειο και ψήσαμε στο χωριό. Εκείνος δεν κατάφερε να έρθει κι εγώ δεν ήθελα να το χάσω με τίποτα και πήγα μόνη. Και ήμουν η μόνη, μόνη. Ήρθαν ακόμη και με τα παιδιά τους! Ακόμη κι ο Στέλιος παντρεύεται στις 30 του μήνα, η Βαγγελίτσα βαφτίζει την κόρη της την άλλη εβδομάδα, ο Θανάσης ήρθε με τις δυο κόρες του, ο Γιώργος με την πιτσιρίκα κλείνουν δυο χρόνια και μάλλον θα την καταφέρει να το… επισημοποιήσουν, το Γιώργο με την καινούργια τον είδα μια χαρά, η Κική με τον Πάνο δε ξεκολλούσαν κι ο Χρήστος που αλλάζει γκόμενα κάθε τρεις μήνες, είναι με την Εύα ένα χρόνο. Έκλεψα όμως και λίγα βλέμματα ζήλιας, μιας επιθυμίας για την ανεξαρτησία, τα είδα, είμαι σίγουρη. Αν με ρωτούσαν, θα τους έλεγα, καλύτερα δύο παρά μόνος. Σίγουρα! Λοιπόν, αυτά! Εσύ, πώς τα πας;»
