Είναι γεγονός!

Η Charlie Alexandra πάλι ανάμεσά μας!

Νέα γυναίκα, μόνη, ψάχνει (ΙΙ)

Οι τρεις πρώτοι μήνες της συγκατοίκησής μου με τη Μίνα ήταν κάτι παραπάνω από καλοί: Βγαίναμε μαζί, μαγειρεύαμε, πηγαίναμε για ψώνια, λέγαμε τα γκομενικά μας. Ήταν ξεκούραση η συγκατοίκηση μαζί της και ταυτόχρονα διασκέδαση. Το μόνο της ελάττωμα ήταν ότι μιλούσε πολύ – πάρα πολύ, αλλά αυτό μου φαινόταν στην αρχή ασήμαντο και με αποσπούσε από άλλες, δύσκολες καταστάσεις που αντιμετώπιζα εκείνη την περίοδο. Γελούσαμε με το πόσο πολύ μοιάζαμε ως φυσιογνωμίες και ως χαρακτήρες, όσο περνούσε ο καιρός περισσότερο. Τόσο, που κάποια στιγμή έφτασαν να μας μπερδεύουν οι γνωστοί και οι φίλοι.
Τον πρώτο καιρό μου έλεγαν οι φίλοι που έπαιρναν τηλέφωνο στο σπίτι ότι «η συγκάτοικός σου έχει ίδια φωνή με τη δική σου» και «απαντάτε στο τηλέφωνο με τον ίδιο τρόπο». Δε μου φαινόταν παράξενο. Πολλές φορές όταν δυο άνθρωποι κάνουν πολύ παρέα επηρεάζεται ο ένας από τον άλλο στον τρόπο που λειτουργεί. Makes sense. Ένα απόγευμα την πήρα μαζί μου για καφέ με την παρέα μου. Η κριτική τους ήταν καταπέλτης. «Δε βλέπεις ότι σε αντιγράφει; Από τον τρόπο που μιλάς ως τον τρόπο που κουνάς τα χέρια σου, τις εκφράσεις του προσώπου σου, τα μαλλιά σου, τον τρόπο που περπατάς, φοράει τα ρούχα σου! Στ’ αλήθεια δεν το βλέπεις;». Όχι, δεν το έβλεπα.
Αντίθετα έβλεπα ότι ήταν φιλική με τον Α. όταν ερχόταν στη Θεσσαλονίκη και έμενε στο σπίτι. Πολλά Σαββατοκύριακα μάλιστα πήγαινε να μείνει στην ξαδέρφη της για να μας αφήσει μόνους. Και όταν δεν πήγαινε, μαγείρευε και μετά διάβαζε στο δωμάτιό της. Η Μίνα δεν είχε σχέση. Γούσταρε –έλεγε- κάποιον πίσω στη Λάρισα αλλά εκείνος ούτε που να τη φτύσει.
Ώσπου άρχισε να με κουράζει. Ήθελε να έρχεται παντού μαζί μου, ακόμη και στη σχολή, κατσούφιαζε που δεν μπορούσε να γίνει μέλος της παρέας μου. Δεν έκανε δικές της παρέες και κρεμόταν από μένα σε όλα. Ένιωθα σα να είχα ένα παιδί και, όταν έφευγα, δεν είχα που να το αφήσω! Ήταν πια ολόιδια μ’ εμένα, ένας κλώνος μου που κυκλοφορούσε μαζί μου. Το θέαμα ήταν γελοίο. Αποφάσισα να της μιλήσω αλλά με πρόλαβε η εξεταστική και το άφησα. Άλλωστε οι δρόμοι μας το καλοκαίρι θα χώριζαν προσωρινά.
Και τότε, το καλοκαίρι, η κατάσταση ξέφυγε. Με τον Α. είχαμε χωρίσει από το Μάιο. Η Μίνα, έμαθα αργότερα, του τηλεφωνούσε συχνά και του έστελνε μηνύματα. Είχε επιδιώξει μάλιστα να τον δει στην Αθήνα ένα Σαββατοκύριακο. Του την έπεφτε κανονικά. Το έμαθα πολύ καιρό αργότερα.
Το Σεπτέμβριο η εξεταστική μου έγινε μαρτύριο. Δε με άφηνε να διαβάσω, μιλούσε ακατάπαυστα για τον εαυτό της, πόσο καλά πέρασε το καλοκαίρι, που πήγε, τι έκανε – όλο το καλοκαίρι, με κάθε λεπτομέρεια. Άρχισα να την αποφεύγω, αλλά εκεί που είχαν φτάσει τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολο. Μετά την εξεταστική ξαναβρεθήκαμε με τον Α. Μου τα είπε όλα. Η συγκατοίκηση διαλύθηκε, τα μάζεψε και έφυγε. Νοίκιασε ένα σπίτι δυο δρόμους μακριά από το δικό μου και μου έστελνε μηνύματα συγγνώμης. Άρρωστο!

Ένα βράδυ Νοεμβρίου με πήρε τηλέφωνο. Μετά βίας άκουγα τη φωνή της. Μου είπε ότι αισθανόταν πολύ άρρωστη και έπρεπε να πάει στο νοσοκομείο. Αμέσως πήρα το αυτοκίνητο και πέρασα να την πάρω από το σπίτι της. Φτάσαμε στο ΑΧΕΠΑ γύρω στα μεσάνυχτα, εκείνη να ουρλιάζει από πόνο, έλεγε ότι την πονούσε η κοιλιά της. Οι γιατροί ανησύχησαν για εξωμήτριο, την περιέλαβαν στις εξετάσεις. Μας άφησαν να φύγουμε γύρω στις τέσσερις το πρωί, όταν οι εξετάσεις δεν είχαν δείξει το παραμικρό και σιγουρεύτηκαν ότι όλα είναι εντάξει. Όλα; Αυτό που ακολούθησε το θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια. Οδηγώ ζαλισμένη στη Λαμπράκη προς το σπίτι. Στο φανάρι της Περραιβού ψιθυρίζει: - «Ψέματα το έκανα» - ... – «Ήθελα να δω πως θα αντιδρούσες αν μου συνέβαινε κάτι. Τώρα ξέρω πως σε νοιάζει και μπορεί να ξανακάνουμε παρέα. Αν θέλεις έρχομαι πάλι να μείνουμε μαζί». Έφτασα στα πρόθυρα του εγκεφαλικού. Ψύχραιμη, οδήγησα ως το σπίτι της, την άφησα στην είσοδο και της ζήτησα να μην ξανασχοληθεί μαζί μου γιατί θα αναγκαζόμουν να επικοινωνήσω με τους γονείς της.

Στα πέντε χρόνια που έμεινε στη Θεσσαλονίκη, η Μίνα δεν έκανε σχέση με άντρα – κανενός είδους σχέση. Βρήκε μια συμφοιτήτριά της και κόλλησαν οι δυο τους. Πριν από τρία χρόνια επέστρεψε στη Λάρισα. Έπιασα δουλειά και δεν επιχείρησα ξανά συγκατοίκηση.

Νέα γυναίκα, μόνη, ψάχνει… (Ι)

Το 1999, η επί τρία χρόνια συγκάτοικός μου τελείωσε τη σχολή της και έφυγε από το σπίτι. Την αποχαιρέτησα με λύπη, αλλά και με κάποια ανακούφιση, γιατί ο γκόμενός της ήταν ουσιαστικά ένας τρίτος συγκάτοικος. Πολύ καλό παιδί, διακριτικός μέσα στην αμηχανία του και πολύ ευγενικός, αλλά σε κάθε περίπτωση, ήταν ένας τρίτος άνθρωπος μέσα στο σπίτι μου που με εμπόδιζε από το να κυκλοφορώ με το βρακί, να βλέπω κρυφά στην τηλεόραση ηλίθιες σειρές και να κάνω μπάνιο επί δύο ώρες. Όταν λοιπόν η Μαριάννα και ο Νίκος έφυγαν, συνειδητοποίησα ότι μαζί τους παίρνουν και το μερίδιό τους στα έξοδα του σπιτιού και, αν ήθελα να τη βγάλω χωρίς να πεινάσω στο πανάκριβο διαμέρισμα, έπρεπε να βρω άλλη συγκάτοικο.
Η αγγελία ήταν σαφής: Συγκάτοικος φοιτήτρια ζητείται σε διαμέρισμα πλήρως επιπλωμένο στην Α. Τούμπα (… περί του διαμερίσματος), ενοίκιο 60.000 δρχ. Την πρώτη μέρα μου τηλεφώνησαν δύο κορίτσια. Η μία ήρθε στο σπίτι το πρωί της επόμενης. Μεγάλη σε ηλικία και εντελώς αταίριαστη (όταν είσαι 20 και φοιτήτρια, το 27 και νοσοκόμα είναι μεγάλη σε ηλικία και αταίριαστη). Ρώτησε αν η πόρτα ασφαλίζει καλά, αν οι μπαλκονόπορτες κλειδώνουν, αν με έχουν ληστέψει ποτέ και αν, σε περίπτωση που έμπαινε διαρρήκτης, υπήρχε τρόπος διαφυγής. Ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι πολλοί άνθρωποι μπορεί να φαίνονται κανονικοί, αλλά δεν είναι. Η δεύτερη κοπέλα, ήρθε το ίδιο απόγευμα. Ήταν πρωτοετής σε μια –δε θυμάμαι σε ποια- σχολή και ήταν από εκείνα τα άτομα που είτε περνούν είτε δεν περνούν από κάπου (μια σχολή, ένα σπίτι, μια δουλειά, έναν οποιοδήποτε χώρο), δεν τους θυμάται κανείς. Στα δεκαπέντε λεπτά που έμεινε στο σπίτι δεν κατάλαβα αν της αρέσει, αν θεωρεί ότι είναι μακριά, αν θέλει να μείνει – κατάλαβα ότι εγώ δεν ήθελα να μείνει. Την ώρα που έφευγε συνειδητοποίησα ότι τελικά η αναζήτηση συγκατοίκου δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση. Λίγη ώρα αργότερα χτύπησε το κινητό μου. Η φωνή της κοπέλας ήταν ευχάριστη, φαινόταν πολύ κοινωνική και με αυτοπεποίθηση και, ήμουν σίγουρη ότι ήταν εμφανίσιμη. (παράξενο πόσα πράγματα καταλαβαίνει κανείς για τον άλλο και μόνο μιλώντας του για λίγη ώρα στο τηλέφωνο). Το ίδιο απόγευμα ήρθε στο σπίτι.
Άνοιξα την πόρτα και είδα την ίδια, τους γονείς της και μια ξαδέρφη της. Μου ζήτησε συγγνώμη για την κουστωδία, αλλά είχαν έρθει όλοι μαζί από τη Λάρισα να ψάξουν για σπίτι, γιατί έπρεπε οπωσδήποτε να μείνει κάπου σύντομα. Είχε περάσει στη Νομική! Η Μίνα ήταν πραγματικά ένα συμπαθέστατο πλάσμα και, όπως ακριβώς είχα μαντέψει! Όμορφη, φιλική, κοινωνική χωρίς να είναι προκλητική ή ανταγωνιστική. Πέντε λεπτά αφού μπήκαν στο σπίτι, η συμφωνία έκλεισε. Είχα βρει τη νέα μου συγκάτοικο και – πίστευα ότι - είχα σταθεί πολύ τυχερή!

- έχει και ΙΙ -

Τώρα που είναι επίκαιρο

… και για να μη ρωτάω την ώρα του αγώνα, (που θα βαριέμαι και δε θα μπορώ να φύγω), ας μου απαντήσει κάποιος: Τι στα κομμάτια είναι το Οφ Σάιντ;

υγ. Πιστεύω ότι ο όρος «θεά» και το επίθετο στρογγυλή είναι ασυμβίβαστα!

Όχι, δεν παντρεύομαι!

… και τι θα πει «ηλικία γάμου»; Σιχτίρια πια! Ο μπαμπάς μου λέει ότι είμαι μικρή ακόμα, και φυσικά έχει δίκιο. Έχω να κάνω πράγματα, θέλω να μπορώ να φεύγω, να μη με δεσμεύει τίποτα. Κι ας μη φεύγω στο τέλος, αλλά να έχω τη δυνατότητα. Μετά, αργότερα, βλέπουμε. Κι αν έρθει ο γάμος, ας έρθει. Κι αν δεν έρθει, εντάξει. Αλλά μη με ζαλίζετε! Όποτε θέλω παντρεύομαι. Δ ε ν θ έ λ ω, τι δεν καταλαβαίνετε; Βλέπω και τους γάμους, 20 χρόνια υποχωρήσεις και μετά ένα διαζύγιο και τινάζονται όλα στον αέρα, οικογένειες, νοικοκυριά, όλα. Και μένουν όλοι μόνοι, παιδιά, σκυλιά, γονείς. Και μετά δεν έχεις σπίτι να πας τα Χριστούγεννα. Γιατί, σε ποιο να πας; Στη μαμά με το νέο άντρα ή στο μπαμπά με τη νέα – πολύ νέα – γυναίκα, η οποία θα μπορούσε να είναι φίλη σου; Και είμαι εγωίστρια, πολύ εγωίστρια, δεν μπορώ να υποχωρώ, καταπιέζομαι. Όχι ακόμα. Αργότερα…

Πέρυσι στο reunion, 10 χρόνια από το απολυτήριο λυκείου, είδα τις περισσότερες συμμαθήτριές μου, χ ά λ ι α. Δέκα χρόνια μεγαλύτερες από την ηλικία τους (έντεκα χρόνια μεγαλύτερες από εμένα – κέρδιζα χρονιά). Παντρεμένες με παιδιά, χωρίς έρωτα, με δουλειά αλλά χωρίς καριέρα, 40 χρονών και δεν είμαστε ούτε 30.

Κι εσύ, κομπλεξική γειτόνισσα, μη με ξαναρωτήσεις πότε με το καλό ο γάμος, γιατί την επόμενη φορά δε θα τα γράψω! Θα τα φωνάξω!

Are you open for trade
Your salvation
for something, for some thrills
Is a body of work
for your inspection
You can trace, trace my concern
My concern
I've been looking for truth
At the cost of living
I've been afraid
Of what's before mine eyes
Every answer found
Begs another question
The further you go, the less you know
The less I know
I can feel your face
Gonna make it mine
I can be the man
I see in your eyes
Can you take my weight
Are we both too small
Know each other well
We've met before
Will we grow together
Will it be a lie
If it lasts forever,
hope I'm the first to die
Will you marry me,
Can we meet the cost
Is the power of love
worth the pain of loss
Can you pay the bill,
will you keep the change
Are you here for the party,
or are you here for the pain...

-Five O - James

Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες

Για κάποιο λόγο που μόνο η ίδια ξέρει, η μοίρα με έχει ρίξει πολλάκις στα ίδια νησιά. Δηλαδή έχω επισκεφθεί τουλάχιστον πέντε νησιά πάνω από δύο φορές το καθένα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, πάντα την πρώτη φορά περνάω καταπληκτικά και τη δεύτερη ξενερώνω εντελώς. Ξεχώρισα τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

Κέρκυρα, 1995, εξωσχολική εκδρομή με συμμαθητές (πολλούς, είκοσι συνολικά): Κάπου στα τέλη Ιουνίου, αμέσως μετά τις εξετάσεις της β’ Λυκείου φτάνουμε στο ξενοδοχείο, στο Κανόνι. Πετάμε τις αποσκευές στα δωμάτια και βγαίνουμε στην πισίνα. Το πάρτι έχει μόλις αρχίσει - και τελειώνει πέντε μέρες μετά. Η Μαρία ερωτεύεται το Μάριο, έναν Κερκυραίο και η εξ αποστάσεως σχέση τους κρατάει δύο χρόνια. Μετά η Μαρία πέρασε στο πανεπιστήμιο. Ο Κώστας – ο γνωστός, του προηγούμενου ποστ – εξομολογείται τον έρωτά του στην Κ. Η Κ. γελάει, του δίνει ένα φιλί και του λέει ότι είναι επιπόλαιος και είναι κρίμα να χαλάσουν την παρέα τους. Ακόμη κάνουν παρέα και τα πίνουν στην Παύλου Μελά κάποια ωραία βράδια.

Κέρκυρα, 2000, διακοπές με τον Σ. Έχουμε εντοπίσει στο ίντερνετ ένα καταπληκτικό ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης, είναι όμως ακριβό. Το κλείνουμε για τρεις βραδιές και συμφωνούμε για τις υπόλοιπες ημέρες να νοικιάσουμε δωμάτιο κάπου φθηνότερα. Την τρίτη μέρα ακούει στη θέση του ονόματός του, ένα άλλο. Με παρατάει στην Κέρκυρα και φεύγει. Δεν προλάβαμε να νοικιάσουμε άλλο δωμάτιο.

Σύρος, Ιούλιος 2002, τετραήμερο με τον Α. Όλη μέρα κολυμπάμε στο «δελφίνι» και το απόγευμα ξεποδαριαζόμαστε στην Ερμούπολη και στα στενά της Άνω Σύρας. Το βράδυ μας βρίσκει κομμάτια και το 24ωρο δε σηκώνει νυχτερινή έξοδο. Από τη βεράντα βλέπουμε να ανατέλλει στις 11 η πανσέληνος. Μας βρίσκει να παίζουμε χαρτιά, ως τις 4 το πρωί.

Σύρος, Σεπτέμβριος 2002, επαγγελματικό ταξίδι. Με μια συνάδελφο καθόμαστε στο ίδιο ταβερνάκι, στην Άνω Σύρα. Ο Α. δεν είναι καν στον κατάλογο του κινητού μου.

Χανιά, 2001, διακοπές με τον Α. – πάλι. Τον δεκαπενταύγουστο κοντοστεκόμασε σε ένα πανηγύρι. Ανεβαίνει στην εξέδρα και τραγουδάει μια μαντινάδα.

Χανιά, 2005, τριήμερο μόνο για κορίτσια με την Ο. Σπάω τον όρκο και παίρνω τηλέφωνο τον Α. Έχει παντρευτεί, έχει ήδη έναν γιο και περιμένει δεύτερο. Με σκέφτεται, θέλει να με δει. Εγώ δε θέλω πια.

Attic - a

Θυμάσαι τα Σαββατοκύριακα στη σοφίτα του Μιχάλη; Εγώ τα θυμάμαι. Όλα, ένα προς ένα. Δεν είναι που δεν είμαι ευτυχισμένη. Είμαι. Είναι που μου λείπει αυτό που ήμουν τότε και που δε θα ξαναγίνω.

Whispering such gorgeous stories

Ο Κώστας είναι αγαπημένος παιδικός μου φίλος. Είναι επίσης πολύ ωραίος γκόμενος, νέος (ούτε 30), έξυπνος, μορφωμένος, με δουλειά που αποδίδει καλά, καλές γνωριμίες, συνήθως ευδιάθετος και με πολύ καλό χιούμορ. Ο Κώστας είναι μαγνήτης για τις γυναίκες, έχει όμως ένα ελάττωμα (λένε οι γυναίκες) ή ένα ταλέντο (λένε οι άντρες): Είναι ο τέλειος μοιχός, ένας καταπληκτικός ψεύτης. Στα 18 χρόνια που τον ξέρω, έχω ακούσει απίστευτες ιστορίες και έχω γίνει μάρτυρας δεκάδων από αυτές. Είχε πάντα περισσότερες από μια σχέσεις ταυτόχρονα – και ένα ή δύο τυχερά την εβδομάδα. Αυτή του την αδυναμία την υποψιάζονταν πολλές από τις κατά καιρούς συμβίες ή σχέσεις του, που το κέρατο στο κεφάλι τους έφτανε στον έβδομο ουρανό. Στο τέλος απέδιδαν τις προειδοποιήσεις του ενστίκτου τους, στη δική τους ανασφάλεια. Προχθές, μεταξύ τρίτου και τέταρτου Μαρτίνι στην Παύλου Μελά, συντάξαμε το δεκάλογο του σωστού ψεύτη, τον οποίο και δημοσιεύω:
1. Το δεύτερο πρόσωπο είναι καλό να ξέρει ότι υπάρχει πρώτο, να είναι εχέμυθο, μη ερωτεύσιμο και να θέλει μόνο ο,τι θέλεις εσύ από εκείνη: bedtime stories. Αν είναι κάτι άλλο, δε συνίσταται για δεύτερη αλλά για πρώτη, άρα χώρισε πρώτα και μετά βλέπουμε
2. Δεν κλείνεις το κινητό, όταν είσαι με το δεύτερο, (τρίτο ή τέταρτο) πρόσωπο. Αν έχεις δώσει στο παρελθόν δικαιώματα, θα σε ψυλλιαστεί με τη μία. Άστο να χτυπάει και πες πως δεν το άκουσες ή ακόμη καλύτερα, σήκωσέ το, πες πως έχεις δουλειά και θα πάρεις αργότερα. Μετά κάνε σκηνή ότι σε καταπιέζει και ότι με τη ζήλια της γίνεσαι ρόμπα την ώρα που δουλεύεις
3. Μην πεις κάτι που δεν μπορείς να καλύψεις. Για παράδειγμα, μην πεις ότι θα πέσεις για ύπνο «γιατί είσαι πολύ κουρασμένος», διότι, σπάει ο διάολος το πόδι του και σε πιάνει μάτι κοινού γνωστού έξω ή περνά από το σπίτι σου απροειδοποίητα και δε σε βρίσκει εκεί. Πες ότι θα βγεις με έναν φίλο και αν σε πιάσει το άλλο μάτι που λέγαμε, λες ότι είναι μια γνωστή που συναντήσατε τυχαία έξω.
4. Διέγραφε τις εισερχόμενες – εξερχόμενες κλήσεις από το κινητό σου καθώς και τα εισερχόμενα – εξερχόμενα μηνύματα και κανόνισε ο λογαριασμός του κινητού να έρχεται στη δουλειά. Ακόμη καλύτερα, πάρε sim καρτοκινητού, αλλά όχι δεύτερη συσκευή, διότι καρφώνεσαι. Εύκολο και ασφαλές. Εννοείται ότι δεν τηλεφωνείς από σταθερό σπιτιού
5. Φρόντισε να σε υποψιαστεί μια φορά που θα είσαι αθώος (και θα το αποδείξεις) ώστε την επόμενη φορά –που θα σε υποψιαστεί δικαίως- να της πεις ότι παραλογίζεται «όπως την άλλη φορά».
6. Από την πρώτη στιγμή της σχέσης ξεκαθάρισε ότι χρειάζεσαι χρόνο για τον εαυτό σου και ότι κάποια βράδια θα τα σπας με φίλους
7. Αν σε συναντήσει γνωστός με την «παράνομη», σύστησέ την ως συνάδελφο ή γνωστή. Μετά, πες στην καλή σου ότι συνάντησες τον τάδε γνωστό την ώρα που ήσουν με μια συνάδελφο στο τάδε μέρος.
8. Φρόντισε να μην αλλάξει η συμπεριφορά σου απέναντί της: Μη γίνεις πιο τρυφερός, ούτε πιο απότομος.
9. Όταν σου κάνει σκηνή ζήλιας προσποιήσου τον θιγμένο/ θυμωμένο /προβληματισμένο
10. Μην ξεχνάς ποτέ: το καλύτερο ψέμα είναι αυτό που είναι πιο κοντά στην αλήθεια.

flames to dust

Ακούω και μου αρέσει

Nelly Furtado

Daily shots

Επειδή μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις κι επειδή συχνά δεν προλαβαίνω να γράψω ούτε 100, εδώ ανεβαίνουν από σήμερα και κάθε μέρα 1000 λέξεις και κάτι ψιλά (μαζί με τις λεζάντες).