Τρίχες

Τα χέρια του Σταύρου είχαν πάρει φωτιά. Μαζί και το δέρμα του κεφαλιού μου από το πιστολάκι που κρατούσε στα χέρια του . «Ρε Σταύρο, με καις, δε θα μου μείνει πέτσα στο κεφάλι για να συγκρατεί τις τρίχες! Άουτς!».

- «Ουφ, άσε, άσε Νοέμβριε, είμαι πολύ, πολύ προβληματισμένος. Έχω μεγάλο άγχος...».

-«Γιατί αγόρι μου, τι σου συμβαίνει;», ρωτώ αφελώς και πολύ ανήσυχη για το μέλλον του τριχωτού της κεφαλής μου.

-«Να... να, με όλα αυτά που συμβαίνουν. Τα έχω συνδυάσει και με αυτά που ακούγονται για το μέλλον και δε μπορώ να κλείσω μάτι τα βράδια».

Οι σκέψεις στο κεφάλι μου έτρεχαν με την ταχύτητα του φωτός. Ακόμη και ο Σταύρος, που για ΣΚ στην Κοζάνη παίρνει μαζί του 4 ζευγάρια παπούτσια «για να βρίσκονται» και γκριζάρει τον κρόταφο (στα 26 του) για μεγαλύτερη γοητεία , ταρακουνήθηκε με τα όσα συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία. Άρα η κρίση είναι ασύλληπτα μεγάλη, και μάλιστα η κατάσταση πρέπει να έχει επιδεινωθεί τις τελευταίες τέσσερις ημέρες διότι ως την Κυριακή, ο Σταύρος οργάνωνε ταξιδάκι στην Αθήνα με βαριά καρδιά: Δε θα κατάφερνε να πάει στο Γκάζι μήπως τον πετύχει εκεί μια φίλη του που δε θα ήξερε ότι είναι εκεί.

Πριν προλάβω να αρθρώσω λέξη (λογω συνωστισμού σκέψεων στο κεφάλι), με πρόλαβε: «Ειλικρινά, σκέφτομαι ότι για να σώσω τον πλανήτη, πρέπει να πάρω υβριδικό αυτοκίνητο και να κάνω ανακύκλωση».

-... Ε;

-«Καλά, δεν έχεις ακούσει τίποτα;» Πφφφ, πού να μην ήταν και η δουλειά σου! Δηλαδή, συγ-γνώ–μη, δεν ξέρεις ότι το 2012 θα πέσει επάνω στη γη ένας άλλος πλανήτης που...

-Αστεροειδής μήπως;

-Whatever! Θα πέσει και θα μας καταστρέψει! Άσε που όλες οι προφητείες λένε ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει το 2012. Νομίζω ότι όλα αυτά έχουν βάση... είναι συμβολικά! Κι εμείς καταστρέφουμε τον πλανήτη και εκείνη τη χρονιά θα του δώσουμε το τελειωτικό χτύπημα!

-Θέ μου, η Θεσσαλονίκη δε θα δει ποτέ μετρό... το 2012 παραδίδεται η κύρια γραμμή... Αουτς, πρόσεχε ρε Σταύρο!