Word shot
- «Είσαι αφελής!», φώναζε δυνατά μέσα στην κοιμισμένη νύχτα. «Όχι... όχι, δεν είσαι αφελής. Υποκρίνεσαι την ανήξερη και την αθώα, αλλά δεν είσαι! Είσαι... είσαι αυτάρεσκη και εγωίστρια, αυτό είσαι! Μα... μα, τί είσαι... ποια είσαι επιτέλους;» έσπασε η φωνή του.
Με δακρυσμένα μάτια γύρισε την πλάτη της και άρχισε να περπατάει αργά προς την έξοδο. Μέσα της μετρούσε... «ένα, ...δύο ...τρία, ...τέσσερα...»
- Μωρό μου δεν τα πιστεύω αυτά που λέω... γύρισε πίσω σε παρακαλώ»... ψιθύρισε. «Πώς μπόρεσα να σκεφτώ κάτι τέτοιο για ‘σένα; Θα με συγχωρέσεις; Συγχώρεσέ με... τι θα έκανα χωρίς εσένα;»
Κοντοστάθηκε. Με την πλάτη της ακόμη γυρισμένη, χαμογέλασε. Έσβησε με μιας το χαμόγελο και με τα δάκρυα ακόμη στα μάτια, γύρισε προς το μέρος του. Καθώς έπεφτε στην αγκαλιά του, ένιωσε ένα τσίμπημα ενοχής. Της πέρασε αμέσως.
Με δακρυσμένα μάτια γύρισε την πλάτη της και άρχισε να περπατάει αργά προς την έξοδο. Μέσα της μετρούσε... «ένα, ...δύο ...τρία, ...τέσσερα...»
- Μωρό μου δεν τα πιστεύω αυτά που λέω... γύρισε πίσω σε παρακαλώ»... ψιθύρισε. «Πώς μπόρεσα να σκεφτώ κάτι τέτοιο για ‘σένα; Θα με συγχωρέσεις; Συγχώρεσέ με... τι θα έκανα χωρίς εσένα;»
Κοντοστάθηκε. Με την πλάτη της ακόμη γυρισμένη, χαμογέλασε. Έσβησε με μιας το χαμόγελο και με τα δάκρυα ακόμη στα μάτια, γύρισε προς το μέρος του. Καθώς έπεφτε στην αγκαλιά του, ένιωσε ένα τσίμπημα ενοχής. Της πέρασε αμέσως.
(λέξεις 131)
12 comments:
πρώτα βρίζουμε και μετά αγκαλιάζουμε?
υγ προτιμώ το αντιθετο!
Ή αλλιώς πώς μέσα σε μόνο
131 λέξεις
μπορείς να περιγράψεις
τόσο επιτυχημένα μια "σκηνή"
ενός ζευγαριού.
Έεεεεεετσι.
Εύγε!
(Προσωπικά, δεν με νοιάζει τι
προηγείται ποιου: Το βρισίδι
ή το αγκάλιασμα. Αρκεί να υπάρχει
ίντριγκα. Συνέχεια!)
@tsaperdona: Τι, πρώτα αγκαλιάζουμε και μετά βρίζουμε;! Μα... σε τι κόσμο ζεις;
@ Άννα: Και πολλές είναι!
Ο ορισμός του "ο ερωτευμένος δεν βλέπει την τύφλα του".
Εμενα ομως δεν μου κάθεται καλα το χαμόγελο της τυπισσας που σβήνεται...
Χμ, κατι περιεργο συμβαινει εδώ
μμμ... @αστεράκι... μάλλον χεσμένη την έχει τη φωλιά της η τύπισσα... (xcuse my french pls)
Aυτο το χαμόγελο ειναι ο ορισμος της πουστιάς.
Και με συγχωρείτε για τη λεξη.
Αλλά θυμωνω πολυ με κάτι τετοια.
εχω κι άλλη βρισιά: υπολογίστρια του κερατά.
Καλησπέρα Νοεμβράκι μου :))
Ναι, η πρωταγωνίστριά μου είναι κακός άνθρωπος :-)))
Καλημέρααα...
Ειδικά για την περίπτωσή σου θα κρεμάσω ένα τραγουδάκι στο blog μου, ότι πρέπει για ΄σένα.
Αμάν παιδάκι μου! Κακίστρω!
(Σε λίγο το τραγούδι- θα σε ενημερώσω με νέο σχόλιο, να ανεβάζεις και τον αριθμό των σχολιαστών)
Νιεχ νιεχ νιεχ!(αηδιαστικό γέλιο ναζιστικού γουρουνιού)
@diastimataki, πραγματικά, κάθε μέρα που περνά γίνεσαι χειρότερος άνθρωπος. Πιστεύω ειλικρινά, ότι θέλεις να γίνεις σαν εμένα. Αλλά σου λείπουν δύο βασικά όπλα, μάντεψε ποια! (μπορείς μόνο να το σκεφτείς και να μην το γράψεις pls?).
ωχ ωχ ωχ
...
Post a Comment