Monday, September 17, 2007

Οι φυλές της νύχτας IV – η τραγουδίστρια


Η Λίλια έριξε μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη. Αυτή η στιλίστρια ήταν βαλμένη να την καταστρέψει. Ήταν φόρεμα αυτό; Ήταν εμφάνιση αξιοπρεπούς ερμηνεύτριας της περιοχής αεροδρομίου; Το ντεκολτέ ήταν πολύ συντηρητικό και, αυτό το ως το γόνατο, που το είχε δει; Για βουλευτής θα κατέβαινε; «Αυτά αργότερα, άσε να γίνω πρώτο όνομα πρώτα…», φόρεσε ένα στραβό χαμόγελο. Απόψε της είπαν ότι πρώτο τραπέζι πίστα είχε κλείσει μια δισκογραφική και όχι όποια κι όποια… βέβαια δεν έρχονταν για εκείνη αλλά για τον Χρήστο, όμως έκαναν ντουέτο μαζί και ποτέ δεν ξέρεις πότε σου χαμογελά η τύχη. Τουλάχιστον είχαν πετύχει τα μαλλιά της, σκούρο ξανθό με πλατινέ ανταύγειες και εξτένσιονς που έδειχναν τελείως φυσικά. Κι αυτά, και το ολοκαίνουργιο στήθος της. Κορδώθηκε μπροστά στον καθρέφτη. Πραγματικά, πολύ πετυχημένο. Δευτερόλεπτα αργότερα χτύπησε η πόρτα. «Λίτσα, σε ένα δεκάλεπτο βγαίνεις, τέλειωνε με τα φτιασίδια, δίαιτα θέλεις, όχι μακιγιάζ». – «Τελείωσα, περιμένω να με φωνάξουν», απάντησε. «Και με λένε Λίλιαν, σιχαμένε. Κάποτε θα με παρακαλάει να τραγουδήσω στο βρωμομάγαζό του», μουρμούρισε. Ας όψεται που ο διπλανός δεν πλήρωνε καλά, χώρια που της είχε ζητήσει άλλου είδους… «ανταλλάγματα». Καθώς τραγουδούσε την τελευταία επιτυχία της Χρύσπας, κοίταξε το πρώτο τραπέζι. Τίποτα ακόμα… ο μαέστρος την είχε βάλει στο πρόγραμμα σε πολύ καλή ώρα, γύρω στη μία που ο κόσμος ήταν ακόμα ζεστός και της είχε δώσει και καλά τραγουδάκια, κεφάτα, που ταίριαζαν και στη φωνή της. Σίγουρα τη γούσταρε, αλλά, ευτυχώς ήταν παντρεμένος με την άλλη τραγουδίστρια του μαγαζιού, που έβγαινε πρώτη γιατί δεν είχε φιλοδοξίες και ήθελε να τελειώνει, να πάει για ύπνο. Ήταν και μεγάλη, είχε κλείσει τα 34. Πού καιρός για καριέρες. Και για εκείνη το ρολόι χτυπούσε…είχε κλείσει τα 26 και κάλπαζε για τα 27. Είχε άλλα δύο, άντε τρία χρόνια μπροστά της. Τι τυχερές που είναι μερικές. Δηλαδή, τι περισσότερο έχει η Αποστολία Ζώη και η Χρύσπα; Τίποτα! Απλώς βρέθηκαν στο σωστό μέρος, το σωστό χρόνο.

Στα δεξιά της πίστας καθόταν ο αιώνιος θαυμαστής της. Όλες οι τραγουδίστριες έχουν από έναν ή δύο. Άντρες που έρχονταν στο μαγαζί μόνο για εκείνες, ερωτευμένοι που στέλνουν τους δίσκους με τα γαρύφαλλα το ένα μετά το άλλο. Το μυστικό ήταν να μην τους κάτσεις ποτέ. Έτσι τους έχεις για πάντα και κάνεις και τη μόστρα σου στο αφεντικό. Άσε που συνήθως είναι παντρεμένοι και δεν έχουν τόσα λεφτά όσα θέλουν να δείξουν ότι έχουν.

Στο πρώτο τραπέζι εκείνη τη νύχτα δεν κάθισε κανείς. Έπεσε για ύπνο με το πρώτο φως της μέρας και ρύθμισε το ξυπνητήρι στις δύο, να προλάβει πριν την πρόβα, να πάει στο γυμναστήριο και στην αγορά…

5 comments:

november said...

Δεν είναι υποχρεωτικό να γράψω κάτι για το αποτέλεσμα των εκλογών - είναι;

;-Ρ

Μαριλένα said...

Oxi μόνο δεν ειναι υποχρεωτικό, αλλα θα ήταν σίγουρα καταθλιπτικό.

Υποχρεωτικό ειναι λοιπόν να μη γραψεις για τις εκλογες.

παρακάτω;;; Ως τώρα πολυ ενδιαφέρον, μετα τι γίνεται;

Anonymous said...

Αυτή τη φυλή, ευτυχώς ή δυστυχώς δεν την ξέρω καθόλου, περιμένω βέβαια τη συνέχεια με ανυπομονισία (αν υπάρχει), αλλά για εγκυκλοπαιδικούς λόγους μιας και σε μπουζούκια δεν έχω πάει ποτέ μου, και το σίγουρο είναι πως ούτε στο άμεσο μέλλον έχω σκοπό να πάω...

Кроткая said...

συμφωνώ με τον προλαλήσαντα, αλλά θέλω και να προσθέσω ότι είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ καλογραμμένο το κείμενο.

november said...

@Μαριλένα, ουφ, και είχα μια αγωνία μην κακοχαρακτηριστώ! Το κειμενάκι δεν έχει συνέχεια... είναι απλώς η καθημερινότητα μιας επίδοξης σταρ του πενταγράμμου, όπως τη γνώρισα ούσα γνωστή με κανά δυο της φυλής!
@oth... θα είχε πάντως εγκυκλοπαιδικό ενδιαφέρον να τη μάθεις... μπορεί να εκπλαγείς!
@Κροτι, thnxxxxxxx.... :-)))