
Το γραφείο σκοτεινό, έχουν φύγει όλοι. Η οθόνη του υπολογιστή φωτίζει το πληκτρολόγιο, τρίβω τα μάτια μου, μουντζουρώνομαι, κοιτάζω το ρολόι. 00.25... Σάπιος βραδινός καφές, ζαλάδα, μια βόλτα στο μπαλκόνι. Η πόλη δεν κοιμάται, δεν κοιμάται ποτέ. Ούτε εγώ, αλλά τα έχουμε πει αυτά. Καφέ κανείς;
12 comments:
xekinissa tis mpires edo kai kanena misaoro
kali dinami
... ελπίζω να τις σταμάτησες κάποια στιγμή στην πορεία, χεεχεχεχε... ;-Ρ
καλησπέρα..
Όπα! Τι συμβαίνει Νοέμβριε; Σπίτι δεν έχουμε; Νοίκιο δεν πληρώνουμε;
@diastimata, υπάρχει πρόβλημα, λέμε?
καλά, να ξενυχτάς το καταλαβαίνω.
αλλά στη δουλειά; δεν κοιμάσαι που δεν κοιμάσαι, δεν πας για ξύδια?
Επειδή δεν με βλέπω να πηγαίνω διακοπές αν δεν το ξενυκτάω, την επόμενη φορά φώναξε για τον καφέ!
@krot: Πας και για ξύδια. ΑΛλά κάθε μέρα; (Τώρα που το ξανασκέφτομαι...)
@Tulip: Καλωσήρθατε στο φτωχικό μας! Πες πως τον πίνεις μόνο, να τον έχω έτοιμο!
why not?
καλύτερα είναι να καθεσαι να δουλεύεις?
Μουμπλε... ναι... θα πρέπει βέβαια να βρω και παρέα.. όλο και καμιά ξέμπαρκη φίλη μου θα ακολουθήσει!
Σκέτο με λίγο γάλα!! μερσίιιι
Άλλοι δουλεύουν, άλλοι διαβάζουν... ωραίες νυχτερίδες που είμαστε!
nakupendaki καλωσήρθες!
Εύχομαι... βαθείς ύπνους! (και στις δύο)
Post a Comment