Big Girls

Still November

Ο Διαστήματας με τη γκρίνια του έχει εν μέρει δίκιο. Χώθηκα στο facebook. Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που σταμάτησα να γράφω συχνά ως Νοέμβριος. Ο Νοέμβριος είναι πάντα εδώ, είναι μέσα μου, ακόμη κι αν το όνομα μου και η φάτσα μου φιγουράρουν φαρδιά – πλατιά στο facebook ή στο myspace ή όπου αλλού επωνύμως στο διαδίκτυο.

Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή χωρίζεται πάλι στη μέση. Το πρώτο μισό της μισής μου αλήθειας είναι ότι δουλεύω τόσες πολλές ώρες, που το ίντερνετ είναι πια για εμένα σημαντικό μέσο επικοινωνίας με φίλους και γνωστούς. Δεν είναι μόνο το e-mail που θα στείλεις και θα περιμένεις κάποια στιγμή να απαντήσουν. Είναι ότι νιώθεις πως, την ώρα που εσύ ξοδεύεις τη ζωή σου δουλεύοντας και είσαι online, κάνουν κι άλλοι το ίδιο και δεν είσαι μόνος σου.

Το δεύτερο μισό της μισής αλήθειας μου είναι ότι, όπως φαίνεται κι από τα κείμενα των προηγούμενων μηνών, στη ζωή μου έχουν έρθει τα πάνω κάτω μετά τον Αύγουστο. Αυτός δεν είναι λόγος για να σταματήσεις να γράφεις. Το αντίθετο. Είναι λόγος να γράφεις, συνέχεια και πολύ. Όμως φοβάμαι ότι αυτά που ενδεχομένως θα έγραφα σε αυτή την περίοδο της ζωής μου, θα ήθελα να τα σβήσω αργότερα.

Σιχαίνομαι τη συναισθηματική μου φόρτιση και το χαζοευαίσθητο μωρό που έχω γίνει. Μισώ να μην αισθάνομαι δυνατή και ξέρω ότι το μισούν και οι γύρω μου.

Όπως αντιλαμβάνεστε, το σύννεφο δεν έφυγε ακόμη πάνω από το κεφάλι μου και βρέχει πιο δυνατά από ποτέ. Αλλά, του πούστη, οι μπόρες, ακόμη και οι καταιγίδες, οι τροπικές, περνάνε, έτσι δεν είναι; Και νομίζω ότι η δική μου, προσωπική καταιγίδα, είναι στο τέλος της!

;-)

Οι φυλές της νύχτας - V – Ο μπάρμαν

Είναι το όνειρο κάθε έφηβου κοριτσιού. Να την προσέξει ο μπάρμαν! Ο οποίος είναι ψηλός, διαβολεμένα ωραίος με αλαζονικό βλέμμα και όμορφα μακριά χέρια. Ή πάντως έτσι τον βλέπουν. Τις κοιτάζει υποτιμητικά και, μόνο αν είναι καμιά λίγο πιο προχωρημένη και απαραιτήτως όμορφη της χαρίζει ένα χαμόγελο. Όσο πιο in το μαγαζί, τόσο πιο περιζήτητος μεταξύ εφήβων ο μπάρμαν.

Μέχρι που τα κορίτσια γίνονται φοιτήτριες και ο μπάρμαν χάνει λίγη από την λάμψη του. Είναι πια πιο προσεγγίσιμος, πιο ομιλητικός, πιο χαμογελαστός και λιγότερο «είδωλο». Είναι ο ωραίος γκόμενος στο μπαρ, που κερνάει τα σφηνάκια. Μιλάει για τη νύχτα που την ξέρει καλά, σαν ναυτικός που ξέρει τη θάλασσα και λέει ιστορίες, που αφορούν κυρίως ωραίες γκόμενες –κατά κανόνα μεγαλύτερές του- που τον ήθελαν κολασμένα και τους έκανε τη χάρη μια νύχτα που έβρεχε μονότονα.

Και όταν τα κορίτσια κλείσουν τα 26, ο μπάρμαν είναι ένας τύπος ο οποίος στα 30 του δεν έχει καταφέρει να κάνει τίποτα άλλο από το να δουλεύει στο μπαρ και να φτιάχνει ποτά. Πρόσφατα έμαθε και κανα- δυο κοκτέιλ με μυστήρια ονόματα για να πουλάει μούρη. Ωραίος γκόμενος, αλλά «πολύ γυμναστήριο ρε παιδί μου, κόψε λίγο τα βάρη, θα χάσεις από αλλού». Όχι φίλε, δε θα σταθείς τυχερός απόψε.

Για τις γυναίκες μετά τα 30, ο μπαρμαν είναι ο τύπος που θα σερβίρει το ποτό στο μπαρ. Σε πολύ μεγάλες μοναξιές, μπορεί να του ρίξουν μια ματιά (γιατί δεύτερη δε θα χρειαστεί), να τον συνοδεύσουν στο σπίτι του και να φύγουν το πρωί χωρίς να αφήσουν τηλέφωνο.

Αυτός ο κανόνας έχει λαμπρές εξαιρέσεις, όλους τους φίλους μου μπάρμεν σε μαγαζιά της Θεσσαλονίκης, που είναι και γαμώ τα παιδιά και ξέρουν κι άλλα κοκτέιλς εκτός από το μοχίτο και το μανχάταν. Στην υγειά σας Γιώργο, Στέφανε, Κώστα, Στέλιο! No hard feelings, huh?