Baby sitting

«Νουνάααααα»…

«Ναι, Μαράκι μου»;

«Πού πήγε η μαμάα;»

«Πήγε με το μπαμπά στη Θεσσαλονίκη, θα έρθει το βράδυ» (πάλι, και σας έχει αφήσει στη θεία σου, που, φυσικά δεν έχει δουλειά ή άλλα πράγματα να κάνει)

«Ααα, το βάδυ…

νουνάαα, να δούμε τη Μπάμπι και το Διαμαντένιο Κάστο;»

(… πάλι;!) «Ναι μωρό μου, να τη δούμε. Πού έβαλες το dvd;»

«Ε ξέω, να ωτήσουμε την Εύα».

«Η Εύα αγάπη μου είναι μικρή και δε μιλάει ακόμη (ευτυχώς).

«Να ωτήσουμε τη μαμά»

«Η μαμά είναι στη Θεσσαλονίκη με το μπαμπά, να μην την ενοχλήσουμε, ε; Δε θέλεις να παίξουμε με τη Ντόρα την εξερευνήτρια;»

«Με τη Ντόα... όχι. Να πάμε στις κούνιες".

«Μωρό μου, στις κούνιες έχει παιδάκια με ψείρες και θυμάσαι τι έπαθε η νονά την τελευταία φορά που πήγαμε, ε; (ένα μήνα αποχή από το κομμωτήριο έπαθε) Εύα, κορίτσι μου, η παντόφλα του μπαμπά ΔΕΝ ΤΡΩΓΕΤΑΙ! Πάμε να σας μαγειρέψω…. εχμ… φρούτα με μακαρόνια. Μμμμ… πολύ νόστιμο Μαράκι μου!»

«…»

(Όχι, όχι, όχι… δεν είμαι έτοιμη να γίνω μάνα… )

Status: November... loves the change of plans

Το Σύνδρομο της Ραγισμένης Καρδιάς

Λένε ότι υπάρχουν έρωτες που ραγίζουν την καρδιά. Διάβαζα κάπου μάλιστα ότι το "σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς", είναι επιστημονικός όρος. Το έχω δει να γίνεται, να πονά το σώμα επειδή υποφέρει η ψυχή. Το έβλεπα να γίνεται για χρόνια, όταν ο πατέρας μου εγκατέλειψε τη μητέρα μου κι εκείνη δεν το ξεπέρασε ποτέ. Τώρα, δέκα χρόνια μετά, ίσως νιώθει καλύτερα, πάντα όμως ξέρω ότι πονά κι ότι αυτός ο άνθρωπος στοιχειώνει τα όνειρά της. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια εισαγωγή για πολλές ιστορίες που έχω στο μυαλό μου. Στην πραγματικότητα, είναι μια υπενθύμιση: «Δε θα αφήσω να μου συμβεί ποτέ», και: «Δε θα το ξανακάνω σε κανέναν».

cathing up

Με μουσική υπόκρουση το Novembre που ακούω από το ανοιχτό blog της Τουλίπας, είπα να δώσω σημεία ζωής. What’s to tell? Όταν έχεις να μιλήσεις με κάποιον πολύ καιρό και σε ρωτά: «Πώς είσαι;» απαντάς συνήθως: «τα ίδιαααα»… κι ας έχει έρθει ο κόσμος πάνω κάτω. Από πού ν’ αρχίσεις και πού να τελειώσεις;

Από τα προσωπικά; Και τι να πεις; «Ξέρεις, είμαι με κάποιον άλλο τώρα από εκείνον που ήξερες, ναι, καλά είμαστε, αλλά είναι η γαμημένη η απόσταση, καταλαβαίνεις, λίγο σε αυτή την ηλικία βαριέσαι τα πάνω – κάτω, αλλά γουστάρω πολύ ρε γμτ και έκανα καιρό να το ξαναβρώ αυτό. Εντάξει, έχουμε τα προβληματάκια μας, ο παράδεισος, να ξέρεις, δεν υπάρχει, κι αν υπάρχει, τον έχουν σπάσει σε στιγμές. Χαμογελάω όμως κι αυτό, είναι καλό για αρχή.

Στη δουλειά, τι να σου πω: Σταθερά καλά, σταθερά επάνω, αλλά αργά ρε γμτ, πολύ αργά, βαριέμαι λίγο. Άσε που δεν αντέχω τους συνεργάτες μου, με βγάζουν από τα ρούχα μου – ευτυχώς που μένουν δυο μήνες ακόμη γιατί θα με έπαιρναν με ρόμπα ανάποδη από ‘κει μέσα. Μετά το καλοκαίρι βλέπουμε, το σκέφτομαι και για Αθήνα φέτος, το πολύ του χρόνου. Είναι και ο έρωτας στη μέση που σου είπα νωρίτερα. Όχι, όχι γι’ αυτό αλλά, εντάξει, μετράει που είναι κι εκείνος εκεί και καλύτερα εγώ κάτω παρά εκείνος επάνω, καταλαβαίνεις;

Σήμερα, 1^η Μαΐου, όπως κάθε χρόνο, βρεθήκαμε με συμμαθητές από το λύκειο και ψήσαμε στο χωριό. Εκείνος δεν κατάφερε να έρθει κι εγώ δεν ήθελα να το χάσω με τίποτα και πήγα μόνη. Και ήμουν η μόνη, μόνη. Ήρθαν ακόμη και με τα παιδιά τους! Ακόμη κι ο Στέλιος παντρεύεται στις 30 του μήνα, η Βαγγελίτσα βαφτίζει την κόρη της την άλλη εβδομάδα, ο Θανάσης ήρθε με τις δυο κόρες του, ο Γιώργος με την πιτσιρίκα κλείνουν δυο χρόνια και μάλλον θα την καταφέρει να το… επισημοποιήσουν, το Γιώργο με την καινούργια τον είδα μια χαρά, η Κική με τον Πάνο δε ξεκολλούσαν κι ο Χρήστος που αλλάζει γκόμενα κάθε τρεις μήνες, είναι με την Εύα ένα χρόνο. Έκλεψα όμως και λίγα βλέμματα ζήλιας, μιας επιθυμίας για την ανεξαρτησία, τα είδα, είμαι σίγουρη. Αν με ρωτούσαν, θα τους έλεγα, καλύτερα δύο παρά μόνος. Σίγουρα! Λοιπόν, αυτά! Εσύ, πώς τα πας;»

Shots...

... are back!